Wiedźmia Królowa / Witch Queen

Elena jak zwykle przemierzała zaczarowany las na grzbiecie swego ulubionego wierzchowca nieumarłego, giganta, który nazwał się Garg. Troll służył i chronił ją jeszcze za życia. Ojciec Eleny Fanrir był praktykującym nekromantą, który chciał znaleźć sposób by przywrócić do życia swą zmarłą żonę. Dlatego zagłębiał się w leśnej samotni w tajemnice obrzędów powiązanych z magią śmierci. Pewnego razu wrócił do domu z maleńkim trollem, którego odnalazł w lesie. Postanowił przygarnąć i wychować porzuconego stwora. Tak więc opiekował się i oswajał Garga od maleńkości. Troll okazał się być na swój sposób wdzięczny ludziom. Traktował rodzinę nekromanty jak własne stado. Gigant w razie potrzeby ochraniał ich domostwo przed wszelkim niebezpieczeństwem. Spokojne życie w odosobnieniu przerwała tragedia. Łowcy czarownic na wyraźny rozkaz arcykapłana Matiasa Hortha z Szarej Skały napadli w nocy na dom Fanrira. Garg stanął w obronie rodziny. Banda złożona z dwunastu uzbrojonych po zęby łowców zdołała poważnie zranić nekromantę i wypatroszyć Garga.  Młoda Elena, adeptka magii śmierci w przypływie szału i rozpaczy użyła swych mocy. Ku swemu zdziwieniu utkała bardzo mocne zaklęcie, którym zdołała natychmiast ożywić Trolla. Animowany magicznym słowem Garg stał się niewolnikiem młodej czarodziejki. Wykonując jej wolę rozerwał na strzępy wszystkich łowców czarownic. Niestety ojciec dziewczyny umierał w jej rękach. Przed śmiercią prosił by go pod żadnym pozorem nie animowała. Chciał dołączyć do swej zmarłej przed laty małżonki. Poprosił Elenę by szybko wlała mu w usta zielonkawo tlącą się ciecz z tajemniczej kryształowej fiolki, którą nosił zawsze przy sobie na złotym łańcuszku. Elena otworzyła ampułkę i jej zawartość podała umierającemu Fanrirowi. W ostatnich słowach ojciec prosił ją by odwiedzała jego grób raz do roku dokładnie w rocznicę jego śmierci. Elena pochowała nekromantę na zapomnianym cmentarzysku i od tego czasu zawsze o tej samej porze pojawiała się na jego grobie. Za każdym razem gdy odwiedzała mogiłę ojca miała wrażenie, że spod ziemi emanuje potężna, nieokiełznana i złowieszcza magia. Z każdym rokiem moc tego uczucia narastała. Elena studiując książki ojca nie odnalazła żadnej wzmianki o kryształowej ampułce ani o zielonkawo tlącej się substancji. Dziewczyna w feralną noc przeszukała dokładnie zwłoki łowców czarownic. W kieszeni peleryny ich przywódcy odnalazła dokument z rozkazem podpisany przez arcykapłana Hortha, w którym ten nakazał zabić Fanrira i dostarczyć sobie kryształową ampułkę. Elena poprzysięgła pomścić ojca i w przyszłości zemścić się na podłym kapłanie. Po pogrzebaniu zwłok Fanrira przeniosła cały swój dobytek głęboko w las do ruin pradawnej, opuszczonej i powleczonej wszelką roślinnością pradawnej fortecy. W nowym domu znajdującym się w samym sercu zaczarowanej puszczy była względnie bezpieczna. W swej samotni uczyła się pleść coraz mocniejsze czary i opanowała nowe arkana mrocznych rytuałów śmieci. Elena z nastolatki wyrosła na bardzo piękną kobietę. W sumie nie stroniła od towarzystwa ludzi, Często urządzała wyprawy do wsi i miasteczek tak jak czynił to wcześniej jej ojciec. Kupowała książki i inne potrzebne przedmioty a sprzedawała niedostępne zioła, wywary i przyprawy. Ludzie brali ją z leśną kapłankę i na szczęście absolutnie nikt nie skojarzył jej z zamordowanym nekromantą. Przez kilka lat jej jedynym, niemym towarzyszem był Garg, Niebawem w życiu pięknej, jasnowłosej wiedźmy miał pojawić się, ktoś jeszcze, ale to już inna historia....