W czasie drugiej wojny światowej Niemcy zdobyli setki czołgów
T-34. Zdobyczne maszyny były używane nich niemalże na wszystkich odcinkach
frontu wschodniego, na Bałkanach oraz w niewielkiej liczbie na froncie zachodnim. Czołg T-34 w armii niemieckiej został oznaczony jako Pzkpfw 747r.
Czołg T-34 posiadał całkiem dobre osiągi, był zwrotny oraz zdecydowanie lepiej opancerzony od wszystkich niemieckich maszyn używanych do 1942 roku. Poważnymi wadami sowieckiego czołgu był brak radia, słaba widoczność z kopuły dowódcy, zamontowanie dwu osobowej wieży, w której dowódca pełnił funkcję działowego. T-34 we wczesnej wersji posiadał działo 76,2 mm. Zdobyczne T-34 w specjalnych warsztatach dostosowywano do niemieckich standardów. Dodawano kopułę dowódcy zapożyczoną z Pzkpfw IV oraz montowano radio. Eliminacja wszystkich wad T-34 nie była możliwa dlatego rosyjskie maszyny pełniły rolę pojazdów walczących w drugiej linii. Dodatkowym zagrożeniem podczas walki było prawdopodobieństwo ostrzelania zdobycznych T-34 przez sojusznicze jednostki naziemne lub powietrzne. Radzieckie czołgi, które znalazły się na wyposażeniu armii niemieckiej wykorzystywano głównie do zwalczania wrogich oddziałów pancernych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz